Sevgili şiirdir!. Şiir yazdırır..

Şiir okumasını pek sevmem, yazmasını da pek beceremem. Ancak olağanüstü şiirler duygularıma hitap edebilir. Aynur’u düşündüğüm yıllarda ilk ve son kez bir şiir yazmayı denedim, ona ve ayrıca yayınlanması için bir dergiye gönderdim, Aynur’un takma adı S.S.’e ithafen, Deniz Yüce imzası ile yayınlandı da. Basımda bazı kelimelerin, hatta mısraların unutulmuş olması duyduğum sevinç kadar üzülmemi de beraberinde getirmişti. Sanırım 20-21 yaşlarında idim, henüz çok toy ve deneyimsiz bir gençtim.
İlk deneme olarak hiç de fena sayılmayacak, ancak genel bir değerleme yapmak gerekirse dudak bükülecek bir çalışma tabii ki. Zaten bir daha da şiir yazmaya yeltenmedim bile.
Gel gör ki, Aydu hiçbir zaman bu şiiri benim yazdığıma inanamadı, inanmak istedi ama inanmadı.

‘Tanrım!

Cumartesiler Pazar,

Pazarlar da Cumartesi olsa!..

Günler gece,

Geceler de gün olsa!..

Kara’lar ak,

Ak’lar da kara olsa!..

Kötüler iyi,

İyiler de kötü olsa!..

Sevenlerin alın yazıları kara olacağına,

Ak olsa!..

Ben sevdiğimin,

Sevdiğim de benim olsa!..

Güneş doğudan doğup batıdan batacağına,

Batıdan doğup da doğudan batsa!..

OLAMAZ MI?

Biliyorum, cevap her defasında,

OLAMAZ olacak.

Tanrım!

Olurlar olmaz,

Olmazlar da olur olsa!..

OLAMAZ MI?

Sevgilim!

Bir “merhaba”, “yalnız seninim” desen…

OLAMAZ MI?

Sevgilim!

Bir “evet” de, aşkımı bir kabullen,

Tanrımın OLAMAZ dediklerini OLUR,

Cumartesileri Pazar, Pazarları da Cumartesi,

Günleri gece, geceleri gün,

Ak’ı kara, kara’yı ak yapayım.

Güneşin doğuş ve batış yönlerini değiştireyim.

 Yeter ki “evet” de sen.

Biliyorum, cevabın yine de “hayır” olacak.

Tanrım!

Evetler hayır,

Hayırlar da evet olsa!..

OLAMAZ MI?’